private-schrijfsels-en-notities/2021/GGzE/gesprek-marieke-psycholoog.md

Gesprek Marieke GGze

Paniekaanvallen heb ik al heel mijn leven met vlaagen, al rond mijn 6-8e levensjaar. Toen ik 18 was had ik het wel bijna 3 keer per dag en was toen bang om dood te gaan. Ik voelde mij meestal duizelig en hartkloppingen. Ik heb er altijd wel redelijk goed mee kunnen functioneren en ben al vanaf mijn 20e het huis uit en woon op mijzelf. Tijdens mijn studententijd op de hogeschool in Arnhem heb ik wel vrienden gehad waar ik samen dingen mee ondernam zoals samen eten of ergens naar toe gaan. In mijn studententijd (2010) heb ik mogelijk ook last gehad van hypomanie, paniekaanvallen en straatvrees voor zeker 2 weken. Ik ben daarvoor heel kort in behandeling geweest bij een nieuwe psycholoog. Ik vertelde hem dat mijn paniekaanvallen waren verdwenen en ik een onwerkelijk gevoel had gekregen, ik was vervreemd van mijzelf en de wereld. In die tijd ben ik veel de natuur in geweest om te fietsen en wandelen en heb de HBO opleiding succesvol afgerond binnen 3 jaar.



In 2019 ging het eigenlijk niet zo goed en was ik in ook mogelijk weer in een hypomanie. Toch ben ik van mijzelf een energiek, vrolijk en enthousiast persoon dus voor andere mensen is het lastig te pijlen of het goed met mij gaat of juist niet. Ik heb ontslag genomen bij het werk waar ik 4.5 heb gezeten omdat het bedrijf op een andere manier verder wilde dan mijn mogelijkheden waren, in een klein bedrijf komt het voor dat je veel kan en mag doen. Dit heeft mij ook een beetje de nek gekost. Ik voelde al een soort burn-out aankomen en kon weinig rust vinden in alles wat ik deed. Want ik deed mogelijk al teveel. Het grote voordeel van het bedrijf waar ik zou gaan werken was dat het mij reistijd zou gaan besparen. Ik ben in dienst gegaan in augustus 2019. In het begin kreeg ik het geestelijk nog allemaal op de rij. Maar vanaf eind 2019 begon ik manische verschijnselen te vertonen en was toen mijn eigen bedrijfje gestart met een idee om een web-applicatie te bouwen. Ook ging ik overmatig sporten, wilde contact met iedereen en blowde zeker 3 keer per week om "te proberen rustig te blijven". Het blowen werkte averechts, ik kreeg er onwerkelijkheid/psychotische verschijnselen van maar die bijwerkingen nam ik voor lief. In de tussentijd op mijn werk waren er grote veranderingen aan het plaatsvinden waar ik niet blij van werd en had aangegeven wat ik graag wilde. Toen is het zelfs zo ver gekomen dat ik een functieomschrijving heb geschreven al een soort toezegging heb gekregen en vervolgens mij hebben laten zitten. Ook kreeg ik niet echt binding met mijn collega's, deze waren ook een heel stuk jonger dan mij. Toen was ik er echt klaar mee en ben weer op zoek gegaan naar iets anders.



In maart 2020 werd alles teveel, ik was manisch-psychotisch geworden en de volgende zaken hielde mij bezig:

* Ik kon geen date krijgen waar ik actief mee bezig was (ben al 10 jaar alleen)

* Op mijn werk ging het niet goed, en was aan het solliciteren

* Corona-pandemie was een feit

* Ik had een slechte vriendschap met iemand waar ik veel mee om ging, wat voelde als een strop

* Ik sporte overmatig, had vrijwel altijd spierpijn en ik at slecht

* Mijn slaap kwaliteit was slecht (ik was altijd druk met vanalles)

* Ook had ik het gevoel dat ik last had van vermoeidheid/burn-out klachten
  
  * Branderige-ogen en wallen
  
  * Zodra ik rust kreeg voelde ik mij altijd moe en slaperig



De psychose voelde ik aankomen en heb toen het weekend van te voren een afspraak gemaakt bij de dokter. Deze heeft mij toen "weggestuurd" met een vragenlijst over hoe ik mij voelde. In die week heb ik mij ook ziek gemeld op het werk en gezegd dat ik een zelfreflectie heb geschreven, de exacte details van ziekmelding weet ik niet meer. Ik was psychotisch en dacht dat ik wist wat er met mij aan de hand was, ik zag ook verbanden en ik had zelfdiagnose ADHD gedaan.

Ik ben gelukkig goed opgevangen door mijn ouders. Mijn moeder zag het al maanden daarvoor aankomen. Zij is zelf ook bipolar type I en heeft 5 psychoses gehad. In heerlen hebben ze me olanzapine 12.5mg en lorazepam? gegeven en dat heeft me vrij vlot uit de psychose geholpen. Gelukkig wisten mijn ouders er goed mee om te gaan en een opname was net niet nodig omdat ik toch de medicijnen nam.

Daarna volgde in april 2020 de doorverwijzing naar GGzE, eerst naar Vibe en toen een second opinion bij Centrum Bipolair. In augustus 2020 kreeg ik net als mijn moeder de diagnose bipolair type I. Daarna heb ik de cursus psychoeductie gevolgd en daarna grip op je stemming om het signaleringsplan te maken.

Vanaf april 2021 ben ik ook bij een bipolair lotgenoten groep, dit geeft mij wel een goed gevoel omdat hier ook een persoonlijk aspect bij is. De behandeling bij het centrum bipolair is goed maar daar wordt meer volgens protocollen gewerkt.

Het verwerken van de psychose valt mij best wel zwaar. Ik ben altijd wel iemand geweest die "de controle wilt houden" en allerlei zaken heel vlot overdenkt, in positieve en negatieve zin. En tijdens de psychose ben ik de controle voor een groot deel verloren.

Gelukkig zijn er geen nare ervaringen geweest met mijn eerste psychose. Wel heb ik nog af en toe flash-backs van situaties (na 16 maanden), maar die worden steeds minder. Als ik een flash-back krijg kan dit soms gepaard gaan met angst,paniek,onwerkelijk gevoel.